Komora celna na Wiśle w Silnie
Komora celna na Wiśle w Silnie
Komora celna, obok budynek gospodarczy wpisane w 2005 roku do rejestru zabytków, pod nr A903. Stan z 2015 roku.
Komora celna na na Wiśle w Silnie, w okresie zaborów, to miejsce tętniące życiem. Tu odprawiano wszystkie pływające jednostki chcące przekroczyć granice prusko-rosyjska na Wiśle. Granica na rzece przebiegała na lewym brzegu wzdłuż Tązyny, dalej na prawym brzegu lądem do Lubicza – podział pokrywa się z dzisiejszą granicą diecezji toruńskiej i włocławskiej. Dla płynących rzeką, w miejscu dawnej granicy widoczna jest zmiana oznaczeń nawigacyjnych z pływających boi w korycie rzeki, na tyczki nawigacyjne na brzegu.
Położenie komory celnej, zdjęcie lotnicze.
List przewozowy z okresu działania komory celnej
banknot z 1914 roku
Budynek komory celnej, po odzyskaniu niepodległości przestał pełnić funkcje graniczne. W okresie II wojny światowej był tu posterunek współpracującej z III Rzeszą policji granatowej. Według informacji ustnych było tu na stałe co najmniej trzech policjantów. Po wojnie, przez krótki okres był tu sklep prowadzony przez pana Puszakowskiego, następnie budynek przekształcono na szkołę podstawową. Długoletnim kierownikiem szkoły był pan Robert Kramm, wraz z żoną Krystyną Kramm wychowali wiele pokoleń młodzieży.
Uczniowie jednej z klas SP Silno, na tle dawnej komory celnej. W środku zdjęcia Robert Kramm – kierownik szkoły.
Uczniowie jednej z klas SP Silno, na tle dawnej komory celnej. W środku zdjęcia Krystyna Kramm – zastępca kierownika szkoły.
W latach osiemdziesiątych szkoła została zamknięta, budynek przekazano Związkowi Harcerstwa Polskiego. Odbywały się tu obozy harcerskie i liczne spotkania młodzieży. Ok. roku 2016 ZHP sprzedało budynek, następnie spłonął i popadł w ruinę
Komora celna po pożarze.
Zobacz inne punkty na mapie.